علامه حسن زاده آملی

خانه دوست

ندانم چه کسی به در خانه دوست رفت و ناامید برگشت؟
چه کسی سوز دلش به التهاب آمد و بردالیقین عشق، التهابش را فرو ننشاند؟
در به روی همه باز است و دربان ندارد، تعیین وقت لازم نیست، هیچ عنوان و رسم نمی‌خواهد. سعی کن که اول دل بگوید و آنگاه زبان.

ای من فدای آن که دلش با زبان یکی است.

منبع: نامه‌ها و برنامه‌ها