تقرب کمیل به حضرت علی (ع)
كميل مى گويد: با مولايم اميرالمؤمنين در مسجد بصره نشسته بودم و اصحابش با او بودند، به بعضى از آنان گفت معنى قول خداى عزوجل فيها يفرق كل امر حكيم چيست ؟
امام فرمود: شب نيمه شعبان است، سوگند به كسى كه جان على در دست او است، هيچ بنده اى نيست مگر اين كه جميع خير و شر براى او در اين شب تا همان شب آينده مقسوم است، و هر بنده اى كه اين شب را احياء كند و دعاى خضر عليه السلام را بخواند دعاى او به اجابت مى رسد، پس چون حضرت منصرف شد و مراجعت فرمود شب به خدمت او رفتم.
همين كه مرا ديد پرسيد كه اى كميل چه مى خواهى و چه چيز سبب آمدن تو شده است؟ گفتم يا اميرالمؤمنين به طلب دعاى خضر آمده ام. فرمود بنشين اى كميل چون اين دعا را حفظ كرده اى در هر شب جمعه يا در هر ماه يك بار و يا در سال يك بار و يا در عمر يك بار بخوان تا از بدى ها باز داشته شوى و يارى شده و روزى داده شوى و هرگز از آمرزش محروم نمانى، اى كميل طول صحبت تو با ما موجب شد كه چنين نعمت و عطائى را به تو ببخشم. چه قدر كميل همت و عزم داشت، چه قدر عشق و شوق داشت، چه قدر تشنه و طالب بود كه تا چيزى سراغ گرفت در راه تحصيل آن شد، و شب به خدمت امام رسيد و دعاى خضر را از آن جناب طلب كرد و از آن حسن طلبش و صفاى سريره و هدف مقدسش چنين سفره پر بركت دعاى خضر عليه السلام را براى همه اهل حال و دعا و مردم صاحبدل گسترده است و چنين اثر قيم و قويم را از خود به يادگار گذاشته است و دعاى خضر را دعاى كميل كرده است، آرى بايد گدائى كرد كه جواد گدا مى خواهد.
بانگ مى آيد كه اى طالب بيا
جود محتاج گدايان چون گدا
جود محتاج است و خواهد طالبى
همچنان كه توبه خواهد تائبى
جود مى جويد گدايان و ضعاف
همچو خوبان كاينه جويند صاف
روى خوبان ز آينه زيبا شود
روى احسان از گدا پيدا شود
و امام عليه السلام به كميل فرمود طول صحبت تو با ما موجب احسان چنين عطائى شده است پس پيدا است كه كميل خيلى ملازم آن حضرت بود. و ديگر از غرر كلمات اميرالمؤمنين عليه السلام كه به كميل القاء شده است و دلالت بر كفايت آن صاحب سر ولى الله اعظم دارد و لياقت مصاحبتش را با آن حضرت مى رساند آن ست كه سيد رضى رضوان الله عليه در نهج البلاغة آورده است كه و من كلامه عليه السلام لكميل بن زياد النخعى: قال كميل بن زياد أخذ بيدى اميرالمؤمن ين عليه السلام فأخرجنى الى الجبان فلما أصحر تنفس الصعداء ثم قال يا كميل ان هذه القلوب اوعية فخيرها أو عاها الخ.
تا چه حد بايد كميل به اميرالمؤمنين قرب داشته باشد كه حضرت دست او را بگيرد و تنها با او به صحرا برود. اين كلام امير عليه السلام به كميل را ماخذ روائى بسيار است از آن جمله ابونعيم اصفهانى در حلية الاولياء با اسناد روايت نموده است.
منبع: ولایت تکوینی
بسم الله خیر الاسماء