نکته ای بسیار مهم در عرضه امانت بر انسان
نکته ای بسیار مهم در عرضه امانت بر انسان
ساعت ده و ده دقيقه شب پنجشنبه دهم رجب 1388 ه ق در قم سوره مباركه احزاب را تلاوت مى كردم به آخر آن رسيدم كه إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ الخ. معنى آن باين نحو در دلم القاء شده كه انسان است فقط قابل حمل قرآن است جز اينكه بخود ظالم است و از مقامش جاهل كه نميداند در اهمال و اعراضش از قرآن چه حقائقى را از دست مىدهد و چه ضررى باو توجه مينمايد. غرض اينكه انه كان ظلوما جهولا علت براى حمل آن نيست كه چون ظلوم و جهول بود حمل آن كرد تا به تكلفاتى كه قوم در معنى آن دارند مرتكب شويم بلكه اين خود جمله مستأنفه است كه حق جلت عظمته از انسان خبر ميدهد كه ظلوم و جهول است. و قوله ليعذب الله الخ متعلق به عرضنا ميباشد خلاصه اينكه قرآن كريم حقيقت عالم و صورت كتبيه انسان كامل حضرت خاتم- النبيين محمد بن عبد الله صلى الله عليه و آله و سلم است و هر فردى از افراد انسان بهر اندازهاى كه جانش آن حقيقت را واقعا نه لفظا دارا است بهمان اندازه بانسان كامل نزديك است و از حقيقت عالم برخوردار شد و چون منافقين و منافقات و مشركين و مشركات از آن دور شدند از دست خود در عذاب خواهند بود و اسناد يعذب به الله مجاز است چه اگر قرآن نازل نميشد گمراهى و دورى آن فرق از حقيقت معنى نداشت پس كان الله اضلهم و عذبهم ولى مؤمنين و مؤمنات چون جانشانرا باين نور الهى منور كرده و از رين نفس خلاصى يافتند در آسايشاند كه مشمول غفران و رحمت شدند. و آيتان ليعذب بعد از انه كان ظلوما جهولا در اين معنى لطيف كه گفتيم نيك دال است. راقم رسالهاى در تفسير آيه عرض امانت نوشته است.
منبع: هزار و یک نکته، نكته 727