حکمت بهشت است

حكمت بهشت است. بهره را آن كس برد كه حكمت نصيبش شد. علم خود انسان است و بنا به اتحاد عاقل و معقول وقتى انسان دانش يافت، با دانش و علم كه چشم جان است و عالم را مى‏بيند، اسماء و صفات الهى را مشاهده مى‏كند، كتاب تدوينى و تكويني او را مى‏خواند. وقتى كه مواظب خود باشيم و به آداب شريعت خود را حفظ كنيم، اللّه اللّه گفتنها، لبيك شنيدن است. يك حبه خردل، يك سر مو از نيّت و فعل و گفتار آدم از او دست برنمى‏ دارد. همه رنگ مى‏ گذارند. سعادتمند كسى است كه جان را به ملكوت اين عالم متوجه كرد. از اسرار و حكم اين عالم آگاهى پيدا كرد. چنين فردى هم در ميان اجتماع است و هم نيست، المؤمن غريب. خوشا به حال اين غريبها كه مثل لقمان حكيمند. او حكيم بود. دل او منزل حكمت بود و مشاهده‏ اش حكيمانه. روزها م ى‏آمد خدمت حضرت داوود پيامبر مى‏ نشست. كارى نداشت فقط تماشاچى بود- براى ما توفيقي است كه نه اميريم نه وزير نه كسى كارى به ما دارد. شكر خدا كه مقام و منصب نداريم كه دست و بال ما بند شود. حكمت بهشت است خوشا به حال دلى كه منزل حكمت است.

منبع: ممدالهمم در شرح فصوص الحکم